Έτσι, το 82% εξ αυτών τη βρίσκει μεν σε διάστημα 2-6 μηνών από τη στιγμή που ξεκινά να ψάχνει τις μικρές αγγελίες, όμως, η πλειονότητα βολεύεται αρχικά σε μια θέση άσχετη με τις γνώσεις της και συνεχίζει να αναζητά.
Επιπλέον παράγοντας είναι ότι οι νεοπροσληφθέντες καλούνται συνήθως να υπογράψουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου, αλλά με καθημερινή τουλάχιστον 8ωρη παρουσία, ενώ σε αυτές τις περιπτώσεις ο πρώτος μισθός κυμαίνεται από € 680-€ 900.
Είναι δε τόσο απογοητευμένοι, ώστε δηλώνουν (σε ποσοστό 55%) πως δεν πιστεύουν πλέον ότι το πτυχίο μπορεί να τους βοηθήσει. Υπάρχει άραγε λύση σε όλα αυτά;
Ναι, όταν οι εταιρίες αποφασίσουν να κάνουν πλήρη ανάλυση της ηλικιακής δομής των υπαλλήλων τους, των ικανοτήτων τους κ.λπ., και στον προγραμματισμό του προσωπικού τους.
Προς το παρόν, όμως:
1. Λίγες εταιρείες προσφέρουν επαρκώς ευρεία κλίμακα εργαλείων διαχείρισης καριέρας.
2. Λίγες είναι, επίσης, οι επιχειρήσεις που γνωρίζουν ποιοι υπάλληλοί τους είναι εξειδικευμένοι και σε ποιον τομέα.
3. Οι περισσότερες δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προαγάγουν μια δυναμική αμοιβαίας εκτίμησης, καθοδήγησης και μεταβίβασης δεξιοτήτων μεταξύ των εργαζομένων τους.
4. Μόνο οι μισοί υπάλληλοι έχουν τον χρόνο, την ενημέρωση και τη διάθεση να επωφεληθούν από τα προγράμματα συνεχούς εκπαίδευσης.
Θα ήταν πολύ ελπιδοφόρο να ξέραμε πως ήδη κάποιες εταιρίες τα λαμβάνουν αυτά υπόψη και δεν έχουν το τμήμα Ανθρώπινων Πόρων μόνο για τις άδειες και τη μισθοδοσία.
Μόνο με τη συνεχή και σωστή εκμετάλλευση των Ανθρώπινων Πόρων πρόκειται να αυξηθεί η παραγωγικότητα στην κάθε εταιρία, και οι υπεύθυνοι οφείλουν να αφουγκραστούν τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας.
