Είσαι σε ένα party. Φοράς ένα υπέροχο σικάτο,μαύρο φόρεμα. Kάθεσαι σε μια γωνία κρατώντας το martini σου και περιμένωντας αμήχανα να εμφανιστεί κάποιος γνωστός σου. Σε λίγη ώρα περιτριγυρίζεσαι από φίλους. Το παίζεις άνετη, αλλά δεν είσαι. Είσαι πιο μόνη από ποτέ. Τι κι αν ο χώρος είναι full από κόσμο; Tι και αν η αίθουσα είναι γεμάτη από φωνές και από δυνατή μουσική; Eσύ δεν βλέπεις, εσύ δεν ακούς. Είσαι εκεί, χαμένη στον δικό σου μελαγχολικό κόσμο. Σ΄ένα κόσμο μοναχικό και έρημο.Τι και αν δείχνεις ότι έχεις τον έλεγχο; Tι και αν δείχνεις ότι είσαι ανεξάρτητη και δυναμική; Έχεις και συ τις αδυναμίες σου. Νιώθεις και συ τα κενά σου και τους φόβους σου. Έχεις και συ ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Δεν θέλεις να γυρίσεις σε ένα άδειο σπίτι που το μόνο που σε περιμένει είναι ένα αρκουδάκι που σου χάρισε πέρσι ο πρώην σου. Θέλεις να δωθείς, να νιώσεις ,να ερωτευτείς με όποιο αντίτιμο! Είσαι τόσο πλημμυρισμένη από συναισθήματα που δεν αντέχεις, νομίζεις πως θα εκραγείς. Ακούς τρυφερές μπαλάντες με όμορφα λόγια και εύχεσαι να βρεις και συ αυτό που ψάχνεις. Το βλέμμα σου σκαλώνει σε ένα ερωτευμένο ζευγάρι που κοιτάζεται με λαχτάρα λες και θα απορροφήσουν στο τέλος ο ένας τη μορφή του άλλου μέχρι το τελευταίο τους κύτταρο. Θέλεις να κλάψεις..αλλά δεν θες να σε δουν οι άλλοι. Χαμογελάς ψεύτικα και αναστενάζεις προβληματισμένη. Στο τέλος μονάχα μία σκέψη σε παρηγορεί: η ελπίδα πως και συ κάποτε θα μοιραστείς την ψυχή σου με κάποιον που πραγματικά αξίζει... katia
